- findo
- findo, fĭdi, fissum, 3, v. a. [root Sanscr. bhid-, to cleave; Germ. beissen; Engl. bite], to cleave, split, part, separate, divide (class.; cf.: scindo, seco, caedo).I.Lit.: hoc enim quasi rostro finditur Fibrenus et divisus aequaliter in duas partes latera haec alluit, Cic. Leg. 2, 3, 6; cf.:b.
inimicam findite rostris Hanc terram,
Verg. A. 10, 295:patrios findere sarculo agros,
Hor. C. 1, 1, 11:terras vomere,
Ov. A. A. 2, 671:mare carinā,
Prop. 3, 9 (4, 8), 35:Assaraci tellus, quam... Findunt Scamandri flumina,
Hor. Epod. 13, 14:hiulca siti findit Canis aestifer arva,
Verg. G. 2, 353; cf.:arentes cum findit Sirius agros,
Tib. 1, 7, 21:rubra Canicula findet Statuas,
Hor. S. 2, 5, 39:os,
Cels. 8, 4 med.; cf. id. 8, 3 fin.:specularis lapis finditur in quamlibet tenues crustas,
Plin. 36, 22, 45, § 160; cf. Quint. 11, 3, 21:hic locus est, partes ubi se via findit in ambas,
Verg. A. 6, 540; id. G. 2, 78; Ov. M. 4, 65.—In part. perf.:B.fissa ferarum ungula,
Lucr. 4, 680:ungulae equi,
Suet. Caes. 61:lingua in partes duas,
Ov. M. 4, 585:lignum,
Verg. A. 9, 413:ferulae,
Cels. 8, 10; cf. id. 8, 3 fin. —Mid., to split, burst ( poet. and very rare):II.turgescit bilis: findor,
I am ready to burst with rage, Pers. 3, 8:cor meum et cerebrum finditur,
Plaut. Bacch. 2, 4, 17: Marsis finduntur cantibus angues, Ov. Med. fac. 39.—Trop., to divide ( poet. and very seldom):A.Idus sunt agendae, Qui dies mensem Veneris marinae Findit Aprilem,
Hor. C. 4, 11, 16:fissa voluntas,
Prud. Psych. 760.—Hence, fissum, i, n., a cleft, slit, fissure.In gen. (very rare):B.postquam implevisti fusti fissorum caput,
Plaut. Aul. 3, 4, 7:ad ani fissa,
Cels. 5, 20, 5.—Esp., in the lang. of augurs, of the divided liver:jecorum,
Cic. Div. 1, 52, 118; cf.:fissum in exitis,
id. ib. 1, 10, 16;jecoris,
id. N. D. 3, 6, 14:familiare et vitale,
id. Div. 2, 13, 32.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.